Ευαγγελική περικοπή και ερμηνεία Πέμπτης 1/11/2018 Κοσμά και Δαμιανού των Αναργύρων Ματθ. ιε΄12-21
12 τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἶπον αὐτῷ· οἶδας ὅτι οἱ Φαρισαῖοι ἐσκανδαλίσθησαν ἀκούσαντες τὸν λόγον; 13 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε· πᾶσα φυτεία ἣν οὐκ ἐφύτευσεν ὁ πατήρ μου ὁ οὐράνιος ἐκριζωθήσεται. 14 ἄφετε αὐτούς· ὁδηγοί εἰσι τυφλοὶ τυφλῶν· τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται.
Ποιον λόγο άκουσαν οι μαθητές και σκανδαλίστηκαν; 11 οὐ τὸ εἰσερχόμενον εἰς τὸ στόμα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον, ἀλλὰ τὸ ἐκπορευόμενον ἐκ τοῦ στόματος τοῦτο κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.
Ο Κύριος ξέρει πότε πρέπει να αδιαφορεί κανείς για τα σκάνδαλα. Όμως ο Πέτρος δεν μπορούσε άλλο να σιωπήσει διότι και αυτός και υπόλοιποι μαθητές σκανδαλίστηκαν από τα λόγια του Κυρίου αλλά δεν ήθελαν αυτό να γίνει φανερό λόγο ντροπής. Για τον λόγο αυτό με πλάγιο τρόπο ο Πέτρος πλησίασε τον Χριστό:
15 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· φράσον ἡμῖν τὴν παραβολὴν ταύτην.
Και δεν τόλμησε να πει στον Χριστό ότι σκανδαλίστηκε ακούοντας όλα αυτά περί φαγητών, αλλά είπε εξήγησέ μας την παραβολή ταύτην. Ο Χριστός όμως επέπληξε τον Πέτρο και μαζί μ’ αυτόν και τους άλλους μαθητές λέγοντας:
16 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ἀκμὴν καὶ ὑμεῖς ἀσύνετοί ἐστε; 17 οὔπω νοεῖτε ὅτι πᾶν τὸ εἰσπορευόμενον εἰς τὸ στόμα εἰς τὴν κοιλίαν χωρεῖ καὶ εἰς ἀφεδρῶνα ἐκβάλλεται; 18 τὰ δὲ ἐκπορευόμενα ἐκ τοῦ στόματος ἐκ τῆς καρδίας ἐξέρχεται, κἀκεῖνα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.
Τώρα λοιπόν ο Χριστός εξηγεί ξεκάθαρα ότι τα φαγητά ακόμη κι αν αυτά είναι νομικώς ακάθαρτα δεν είναι ικανά να μολύνουν τον άνθρωπο, διότι αυτά αποβάλλονται διά φυσικού τρόπου από τον αφεδρώνα. Άλλωστε και ο Μωσαϊκός νόμος όριζε τον χρόνο κατά τον οποίο θεωρούνταν κάποιος ακάθαρτος όταν είχε φάει κάτι μολυσμένο. (από το πρωί ως το εσπέρας) δηλ. τόσο, όσο χρειάζονταν ο οργανισμός να χωνέψει αυτά. Και στη συνέχεια έλεγε ο νόμος «λούζεσθε και καθαροί έστε».
Ας δούμε όμως τι είναι αυτό τελικά που μπορεί να μολύνει τον άνθρωπο.
19 ἐκ γὰρ τῆς καρδίας ἐξέρχονται διαλογισμοὶ πονηροί, φόνοι, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βασφημίαι. 20 ταῦτά ἐστι τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον· τὸ δὲ ἀνίπτοις χερσὶ φαγεῖν οὐ κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.
Εκείνα που γεννιούνται μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. Αυτά είναι πράγματι ικανά να μολύνουν τον άνθρωπο.
Διότι κανείς δεν είναι ικανός να μας κάνει κακό παρά μόνο ο εαυτός μας. Τι θες να πεις στην προσευχή σου εναντίον κάποιου; Ότι σου άρπασε τα πράγματα; Ότι σε έβρισε; Ότι σε περιέβαλε σε κινδύνους; Αυτά όλα δεν είναι αδικία! Αντιθέτως αν σκεφτούμε ψύχραιμα, όλα αυτά μπορούν μέγιστα να μας ωφελήσουν. Συνεπώς αν αδίκησες κάποιον κατηγόρησε τον εαυτό σου, αν κάποιος σε αδίκησε προσευχήσου γι’ αυτόν διότι σε ωφέλησε μέγιστα!
21 Καὶ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος.
Πρωτοπρ. Μιχαήλ Δ. Στεφάνου
«από την μελέτη στον Ιερό Χρυσόστομο»