Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 29/7/2018 Ματθ. ιδ΄22-34 μεθ’ ερμηνείας (εορτή Καλλινίκου και Θεοδότης των μαρτύρων)
22 Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους. 23 καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν προσεύξασθαι. ὀψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐκεῖ. 24 τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος. 25 τετάρτῃ δὲ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ἀπῆλθε πρὸς αὐτοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης. 26 καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν περιπατοῦντα ἐταράχθησαν λέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν. 27 εὐθέως δὲ ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε. 28 ἀποκριθεὶς δὲ αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, εἰ σὺ εἶ, κέλευσόν με πρός σε ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ ὕδατα. 29 ὁ δὲ εἶπεν, ἐλθέ. καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα ἐλθεῖν πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν. 30 βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με. 31 εὐθέως δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ· ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας; 32 καὶ ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος· 33 οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτῷ λέγοντες· ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς εἶ. 34 Καὶ διαπεράσαντες ἦλθον εἰς τὴν γῆν Γεννησαρέτ.
22 Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.
Γιατί τους ανάγκασε να φύγουν; Έτσι έκανε πάντα μετά την επιτέλεση ενός μεγάλου θαύματος και για να μας διδάξει με αυτό τον τρόπο την μετριοφροσύνη.
Το θαύμα αυτό μας διδάσκει και κάτι ακόμη: Να μάθουμε την τέχνη της ελεημοσύνης και της ευσπλαχνίας. Η τέχνη αυτή είναι ανώτερη από όλες τις άλλες τέχνες κι όμως δεν χρειάζεται ούτε κόπος ούτε χρόνος για να την ασκήσει κανείς. Σκέψου, γιατί τα χρήματα τα ονόμασαν έτσι; Διότι όποιος τα κατέχει πρέπει να ξέρει και να τα χρησιμοποιεί. Η τέχνη λοιπόν αυτή έχει τέλος της τον ουρανό και τα επουράνια αγαθά που κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να περιγράψει την ωραιότητά τους.
23 καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν προσεύξασθαι. ὀψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐκεῖ.
Για ποιο λόγο ανέβηκε στο όρος; Για να μας διδάξει ότι είναι καλό πράγμα η ερημία και η μόνωση όταν πρέπει να επικοινωνήσουμε με τον Θεό. Διότι η έρημος είναι η μητέρα της ησυχίας
24 τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος.
Το είχαν ξαναπάθει οι μαθητές αυτό, αλλά την προηγούμενη φορά είχαν και τον Διδάσκαλο μαζί τους. Τώρα όμως βρίσκονται μόνοι τους στο πλοίο. Διότι ήρεμα και σιγά-σιγά τους εισάγει και τους καθοδηγεί στα μεγάλα πνευματικά θέματα και στο να αντιμετωπίζουν τα πάντα με γενναιότητα. Τους αφήνει μάλιστα όλη τη νύχτα να θαλασσοδέρνονται μη έχοντας από πουθενά ελπίδα.
25 τετάρτῃ δὲ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ἀπῆλθε πρὸς αὐτοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης. 26 καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν περιπατοῦντα ἐταράχθησαν λέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν.
Γιατί δεν φανέρωσε εξ’ αρχής ότι ήταν Εκείνος; -Ήθελε να μεγαλώσει κι άλλο την αγωνία τους ώστε να τον επιθυμήσουν περισσότερο. Και όταν εκείνοι από τον φόβο τους έκραξαν:
27 εὐθέως δὲ ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε.
Τα λόγια αυτά διέλυσαν τους φόβους και έδωσαν θάρρος στους μαθητές.
28 ἀποκριθεὶς δὲ αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, εἰ σὺ εἶ, κέλευσόν με πρός σε ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ ὕδατα.
Δεν του είπε «παρακάλεσε τον Πατέρα», αλλά «πρόσταξε να βαδίσω κι εγώ πάνω στα κύματα». Ο Πέτρος ήταν πάντοτε ενθουσιώδης στις αντιδράσεις του. Πρόσεξε την πίστη του Πέτρου. Δεν πίστευε μόνο ότι ο Ιησούς μπορούσε να περπατά πάνω στα κύματα, αλλά ότι και σε άλλους μπορούσε να μεταδώσει αυτή την δυνατότητα.
29 ὁ δὲ εἶπεν, ἐλθέ. καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα ἐλθεῖν πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν. 30 βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με. 31 εὐθέως δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ· ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας;
Προσέξτε. Ο Πέτρος ενώ πέτυχε το σπουδαιότερο, δηλαδή να βαδίζει πάνω στα κύματα, κάμφθηκε από το πιο ασήμαντο δηλαδή την ορμή του αέρα. Διότι τέτοια είναι η ανθρώπινη φύση. Πολλές φορές επιτυγχάνει στα μεγάλα και αποτυγχάνει στα μικρά και ασήμαντα. Και μάλιστα ο Πέτρος άρχισε να βυθίζεται όταν είχε φτάσει πολύ κοντά στον Χριστό, πράγμα που μας δείχνει να καταλάβουμε ότι δεν ωφελεί κάποιον να βρίσκεται τοπικώς κοντά στον Χριστό, αλλά να είναι κοντά με την πίστη του. Και γιατί ο Χριστός δεν πρόσταξε τους ανέμους να σταματήσουν, αλλά ο Ίδιος άπλωσε το χέρι Του και τον έπιασε; -Διότι όταν απουσιάζει η από μέρους μας προσπάθεια, τότε σταματά και η βοήθεια του Θεού. Και για να δείξει ότι ο Πέτρος και όχι ο άνεμος έφταιγε για την βύθισή του, του λέγει: -ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας;
32 καὶ ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος· 33 οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτῷ λέγοντες· ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς εἶ.
Κι ενώ πριν έλεγαν «τι είδους άνθρωπος είναι αυτός; Διότι και οι άνεμοι και η θάλασσα υπακούουν» τώρα λένε «αληθινά είσαι Υιός του Θεού. Βλέπεις πως τους αναβιβάζει πνευματικώς στα υψηλότερα;
34 Καὶ διαπεράσαντες ἦλθον εἰς τὴν γῆν Γεννησαρέτ. 35 καὶ ἐπιγνόντες αὐτὸν οἱ ἄνδρες τοῦ τόπου ἐκείνου ἀπέστειλαν εἰς ὅλην τὴν περίχωρον ἐκείνην, καὶ προσήνεγκαν αὐτῷ πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας, 36 καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα κἂν μόνον ἅψωνται τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ· καὶ ὅσοι ἥψαντο διεσώθησαν.
Ο Ιησούς έμεινε στην Γεννησαρέτ αρκετό καιρό η δε πίστη των ντόπιων όχι μόνο δεν μειώνονταν από την παρατεταμένη παρουσία του Κυρίου στην περιοχή αλλά ολοένα αυξάνονταν.